Copernicus: Ρεκόρ θερμοκρασίας Απριλίου στην καναδική Αρκτική

Η παρακάτω εικόνα, η οποία ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-2 στις 30 Απριλίου 2021, δείχνει τον οικισμό Alert στην περιοχή Qikiqtaaluk, Nunavut, στον Καναδά. Το Alert είναι το βορειότερο μόνιμα κατοικημένο μέρος στον κόσμο. Βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 82 ° 28 ′ Βόρεια, σε απόσταση λιγότερη από 800 χιλιόμετρα από τον Βόρειο Πόλο.

Την ίδια ημέρα λήψης αυτής της εικόνας, καταγράφηκε θερμοκρασία +2,4°C στον οικισμό. Η τιμή αυτή, εάν επιβεβαιωθεί επίσημα, είναι πιθανό να αποτελέσει για την τοποθεσία την υψηλότερη θερμοκρασία ρεκόρ όλων των εποχών για το μήνα Απρίλιο. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν -0,2°C.

Οι δορυφόροι Copernicus Sentinel-2, με μέγιστο χρόνο διέλευσης πέντε ημερών από το ίδιο σημείο, αποτελούν πολύτιμο πόρο για την παρακολούθηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής σε ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο περιβάλλον όπως ο Αρκτικός Κύκλος.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-2
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/record-april-temperature-alert-canadian-arctic 

NASA: Η μεταβολή της κατανομής αποκλίσεων παγκόσμιας θερμοκρασίας την περίοδο 1951-2020

Το κινούμενο διάγραμμα δείχνει την εξέλιξη της κατανομής των αποκλίσεων της θερμοκρασίας του εδάφους με την πάροδο του χρόνου. Καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται ολοένα και περισσότερο, βλέπουμε την κορυφή της κατανομής να μετατοπίζεται προς τα δεξιά. Η κατανομή των θερμοκρασιών διευρύνεται επίσης. Αυτή η διεύρυνση πιθανότατα οφείλεται στη διαφορική περιφερειακή θέρμανση παρά στην αυξημένη μεταβλητότητα θερμοκρασίας, σε οποιαδήποτε δεδομένη τοποθεσία της Γης.

Οι κατανομές θερμοκρασιακών αποκλίσεων προέρχονται από το σύνολο δεδομένων GISTEMP και υπολογίζονται για κάθε έτος από την ανάλυση θερμοκρασίας επιφανείας του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών Goddard (Goddard Institute of Space Studies).

Πηγή: NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα: https://svs.gsfc.nasa.gov/4891 
GISTEMP : https://data.giss.nasa.gov/gistemp 

NASA: Πυρκαγιές στην Άπω Ανατολή τον Μάρτιο και Απρίλιο 2021

Πολλοί αγρότες στη Bορειοανατολική Κίνα και την Aνατολική Ρωσία βάζουν φωτιές για να καθαρίσουν τα χωράφια και να τα προετοιμάσουν για φύτευση. Με εκατομμύρια εκτάρια εκτάσεων καλλιέργειας καλαμποκιού, ρυζιού και φασολιών που σπέρνονται στην επαρχία Heilongjiang κάθε χρόνο, η επαρχία στη Bορειοανατολική Κίνα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιοχές παραγωγής τροφίμων της χώρας. Για πολλούς αγρότες της Heilongjiang, ένα από τα πρώτα βήματα για την φετινή καλλιέργεια περιλαμβάνει την καύση των υπολειμμάτων της προηγούμενης χρονιάς από τα χωράφια στα πλαίσια της προετοιμασίας εργασιών φύτευσης τον Μάιο.

Αυτή η πρακτική οδηγεί μερικές φορές σε θολό, γεμάτο καπνό ουρανό, όπως φαίνεται από αυτήν τη δορυφορική εικόνα φυσικών χρωμάτων από το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) του δορυφόρου Suomi NPP των NOAA-NASA. Καθ 'όλη τη διάρκεια της άνοιξης, το VIIRS εντόπισε μεγάλους αριθμούς θερμικών αποτυπωμάτων που σχετίζονται με πυρκαγιές τα οποία εμφανίζονται κόκκινα και πορτοκαλί στην παρακάτω εικόνα.

Το VIIRS άρχισε να ανιχνεύει σποραδική δραστηριότητα πυρκαγιών στην περιοχή στα μέσα Μαρτίου 2021, μόλις ο ζεστός καιρός έλιωσε τα χιόνια. Ο αριθμός των ανιχνεύσεων πυρκαγιάς στη συνέχεια διογκώθηκε στα μέσα Απριλίου, ιδιαίτερα γύρω από την πόλη Χάρμπιν της Κίνας, καθώς η περίοδος καύσεων της άνοιξης έφτασε στο αποκορύφωμά της.

Οι περισσότερες καύσεις αχύρων σε αυτήν την περιοχή έλαβαν χώρα το φθινόπωρο, αλλά οι δορυφορικές παρατηρήσεις που συλλέχθηκαν εδώ και αρκετά χρόνια δείχνουν ότι υπήρξε μια ισχυρή μετατόπιση προς τις ανοιξιάτικες πυρκαγιές από το 2015. Αυτή ήταν η χρονιά που οι τοπικές Αρχές θέσπισαν περιορισμούς καύσης - στην προσπάθεια για τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης - και άρχισε να ενθαρρύνει τους αγρότες να βρουν άλλες χρήσεις για τα υπόλοιπα άχυρα. Οι περισσότερες πυρκαγιές στην επαρχία Χαϊλονγκιάνγκ συμβαίνουν τώρα τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, μια αλλαγή που συνέπεσε με τη μείωση των συνολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και σωματιδιακής ρύπανσης από τις πυρκαγιές της περιοχής, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη.

Οι πυρκαγιές δεν περιορίστηκαν στην Κίνα. Στα σύνορα της Ρωσίας, πυρκαγιές - πολλές πιθανόν από αγρότες για παρόμοιους λόγους - ήταν επίσης συχνές κατά μήκος του ποταμού Amur. Σε ορισμένες περιοχές, όπως κοντά στο Βλαδιβοστόκ, οι ρωσικές Αρχές και τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν σημαντικό βαθμό βλάστησης (χόρτα και δάσοι). Ενώ ορισμένες από αυτές πιθανότατα ξεκίνησαν ως φωτιές σε καλλιέργειες που εξαπλώθηκαν σε δάση, οι ρωσικές Αρχές επεσήμαναν ένα συνδυασμό ανθρώπινων δραστηριοτήτων (π.χ., μαγείρεμα σε εξωτερικούς χώρους)- για την πρόκληση πυρκαγιών.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148219/fires-in-the-far-east 
Η πρόσφατη μελέτη “Interannual and Seasonal Variability of Greenhouse Gases and Aerosol Emissions from Biomass Burning in Northeastern China Constrained by Satellite Observations” στο περιοδικό “Remote Sensing”
https://doi.org/10.3390/rs13051005 

Copernicus: Επιφανειακές θερμοκρασίες της θάλασσας στη Νότια Ιταλία στις 25 Απριλίου 2021

Οι παρακάτω εικόνες, οι οποίες προέρχονται από δεδομένα της δορυφορικής αποστολής Copernicus Sentinel-3 στις 25 Απριλίου 2021, δείχνουν τη Νότια Ιταλία χωρίς σύννεφα (αριστερά) και τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας-SST (Sea Surface Temperature) σε τμήματα της Αδριατικής (δεξιά), της Τυρρηνικής Θάλασσας (αριστερά) και του Βορείου Ιονίου.

Η απουσία νεφών επιτρέπει την καλύτερη απεικόνιση των ψυχρότερων υδάτων, με θερμοκρασία κάτω των 14°C που ρέουν από τη Βόρεια Αδριατική Θάλασσα, κατά μήκος των ιταλικών ακτών σε ένα στενό ρεύμα (με ανοιχτό και λευκό χρώμα), ενώ τα επιφανειακά ύδατα υψηλότερων θερμοκρασιών, πάνω από 15,5°C (πράσινο κίτρινο κόκκινο) βρίσκονται κοντά στις βαλκανικές ακτές.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2021, έχουν παρατηρηθεί σημαντικές θερμοκρασιακές αποκλίσεις στην επιφάνεια της θάλασσας σε αυτό το μέρος της Αδριατικής Θάλασσας. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση θερμοκρασιών στην επιφάνεια της θάλασσας, που εκδόθηκε από το Μεσογειακό Κέντρο Περιβαλλοντικών Μελετών-CEAM (Mediterranean Center for Environmental Studies), η μέση θερμοκρασιακή απόκλιση που παρατηρήθηκε στη λεκάνη της Μεσογείου κατά το Φεβρουάριο του 2021 ήταν 0,9°C. Eπιπλέον, η προσαρμοσμένη εποχική τάση της απόκλισης της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της θάλασσας, έφτασε στην υψηλότερη τιμή της από την έναρξη των καταγραφών το 1982, σε 1,4°C. Στην Αδριατική Θάλασσα, η μέση απόκλιση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας, για τον Φεβρουάριο παρατηρήθηκε ελαφρώς πάνω από 1°C.

Ένας από τους στόχους της αποστολής Copernicus Sentinel-3 είναι να μετρήσει με ακρίβεια τη θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας και της ξηράς, χρησιμοποιώντας το όργανο SLSTR (Sea and Land Surface Radiometer Temperature Surface Temperature). Σε συνδυασμό με τα δορυφορικά όργανα OLCI (Ocean and Land Color Instrument) και SRAL (Synthetic Aperture Radar Altimeter), το SLSTR παραδίδει ακριβείς και αξιόπιστες μετρήσεις που υποστηρίζουν τη συστηματική παρακολούθηση των ωκεανών, του περιβάλλοντος και του κλίματος.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-3
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/cloud-free-view-and-sea-surface-temperature-adriatic-sea-europe 

Μεσογειακό Κέντρο Περιβαλλοντικών Μελετών-CEAM (Mediterranean Center for Environmental Studies
http://www.ceam.es/ceamet/SST/index.html 

Copernicus: Η έκθεση της κατάστασης του κλίματος της Ευρώπης το 2020

Δημοσιεύθηκε από την Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus, η έκθεση για την κατάσταση του κλίματος το 2020 στην Ευρώπη η οποία αποτελεί μια ολοκληρωμένη ετήσια επισκόπηση των κλιματικών συνθηκών σε ολόκληρη την ήπειρο και την Αρκτική. Η έκθεση επιβεβαιώνει το 2020 ως το πιο θερμό έτος στην Ευρώπη, με χειμερινές θερμοκρασίες άνω των 3,4°C πάνω από το μέσο όρο της περιόδου 1981-2010. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου συνέχισαν να αυξάνονται και ήταν οι υψηλότερες από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές καταγραφές το 2003.

Η εμβληματική έκθεση αποτελεί ένα ζωτικό σημείο αναφοράς για μελλοντικές εκτιμήσεις για το κλίμα, παρουσιάζοντας σαφείς, υψηλής ποιότητας πληροφορίες για τις κλιματικές τάσεις, προκειμένου να υποστηρίξει τη λήψη αποφάσεων βάσει τεκμηριωμένων στοιχείων. Η έκθεση βασίζεται σε δεδομένα από δορυφόρους, αναλύσεις, εκτιμήσεις βάσει μοντέλων και μετρήσεις που λαμβάνονται στην ξηρά, στη θάλασσα και στην ατμόσφαιρα, πολλά από τα οποία παρέχονται μέσω του προγράμματος Copernicus.

Ρεκόρ θερμότητας, βροχόπτωσης και ηλιοφάνειας

Η υψηλή ετήσια θερμοκρασία που καταγράφηκε για την Ευρώπη το 2020 οφείλεται εν μέρει σε εξαιρετικά θερμές χειμερινές και φθινοπωρινές συνθήκες, ιδίως στα βορειοανατολικά και ανατολικά μέρη. Το καλοκαίρι ήταν επίσης θερμότερο από το μέσο όρο, ενώ τα καλοκαιρινά κύματα καύσωνα ήταν λιγότερο έντονα, διαδεδομένα και παρατεταμένα από ό,τι τα τελευταία χρόνια.

Εικόνα 1.  Αποκλίσεις επιφανειακής θερμοκρασίας του αέρα στην Ευρώπη για το χειμώνα (Δεκέμβριος 2019 ‒ Φεβρουάριος 2020), άνοιξη (Μάρτιος ‒ Μάιος), καλοκαίρι (Ιούνιος ‒ Αύγουστος) και φθινόπωρο (Σεπτέμβριος ‒ Νοέμβριος) του 2020, σε σχέση με τον αντίστοιχο εποχιακό μέσο όρο της περιόδου αναφοράς 1981-2010.

Στην Ευρώπη επικράτησαν σημαντικά περισσότερες από το μέσο όρο ώρες ηλιοφάνειας το 2020 μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου. Κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια του έτους, τα επίπεδα υετού ήταν εντός του κανονικού. Ωστόσο, υπήρξε μια απότομη μετάβαση μεταξύ πολύ υγρών συνθηκών το χειμώνα και επίμονων ξηρών συνθηκών την άνοιξη, με σημαντικές επιπτώσεις στις συνθήκες υγρασίας του εδάφους και στη βλάστηση σε μεγάλα μέρη της ηπείρου. Αργότερα μέσα στο έτος, η κακοκαιρία “Alex” προκάλεσε καταρρακτώδεις βροχές, ξεπερνώντας τα ρεκόρ βροχόπτωσης μιας ημέρας στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Βορειοδυτική Γαλλία και τις Νότιες Άλπεις και προκαλώντας καταστροφικές πλημμύρες σε ορισμένες περιοχές.

Αρκτική Σιβηρία

Παρά το κρύο ξεκίνημα, το 2020 ήταν το δεύτερο θερμότερο έτος για την Αρκτική, με μέση ετήσια θερμοκρασία επιφάνειας 2,2°C πάνω από το μέσο όρο της περιόδου 1981-2010. Σε μέρη της Αρκτικής (Αρκτική Σιβηρία και παρακείμενες θάλασσες) σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες ετήσιες θερμοκρασιακές αποκλίσεις οπουδήποτε στη Γη το 2020, καταγράφοντας τιμές πάνω από 6°C πάνω από το μέσο όρο. Την άνοιξη και το φθινόπωρο, η κάλυψη χιονιού μειώθηκε από τις θερμοκρασίες αυτές που ήταν υψηλότερες από τις μέσες, συμβάλλοντας ενδεχομένως σε θερμότερες συνθήκες, αφού οι σκοτεινότερες επιφάνειες χωρίς χιόνι απορροφούν περισσότερη ηλιακή ενέργεια, σχηματίζοντας έναν κύκλο ανατροφοδότησης του κλίματος που οδηγεί σε περισσότερη θέρμανση.

Εικόνα 2. Χρονοσειρές των ετήσιων μέσων αποκλίσεων της επιφανειακής θερμοκρασίας από το 1979 έως το 2020 στην περιοχή της Αρκτικής (66,6° Β – 90° Β). Δεξιά: Χάρτης της ετήσιας απόκλισης της μέσης επιφανειακής θερμοκρασίας το 2020. Οι αποκλίσεις υπολογίζονται σε σχέση με την περίοδο αναφοράς 1981-2010.

Το γενικό πλαίσιο του 2020

Οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού έχουν διαμορφωθεί ως προς τον περιορισμό παγκόσμια μέση επιφανειακή θερμοκρασία, δεσμεύοντας τις χώρες που υπογράφουν να περιορίσουν την άνοδο αυτού του δείκτη σε 2°C πάνω από τις θερμοκρασίες της προ-βιομηχανικής εποχής - και ιδανικά, σε αύξηση 1,5°C ή λιγότερο. Ο τελευταίος πενταετής μέσος όρος δείχνει ότι ο πλανήτης έχει ήδη θερμανθεί κατά περίπου 1,2°C.

Αέρια θερμοκηπίου, όπως διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο και οξείδιο του αζώτου, παγιδεύουν θερμότητα κοντά στην επιφάνεια της Γης. Όσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωσή τους στην ατμόσφαιρα, τόσο αυξάνεται η θερμοκρασία στη Γη. Ο τεράστιος αντίκτυπος στην κοινωνία των μέτρων που θεσπίστηκαν για τον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19 οδήγησε σε μια ελαφρά μείωση των εκπομπών, δικαιολογώντας εν μέρει το ότι οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκαν με βραδύτερο ρυθμό από αυτόν που έχει καταγραφεί τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις τόσο του διοξειδίου του άνθρακα όσο και του μεθανίου το 2020 ήταν στο υψηλότερο σημείο από την έναρξη των δορυφορικών καταγραφών το 2003, δείχνοντας τη συνέχεια της τρέχουσας αύξησης.

Εικόνα 3. Στο πάνω διάγραμμα παρουσιάζονται οι τιμές των μηνιαίων παγκόσμιων συγκεντρώσεων CO2 από δορυφόρους και στο κάτω διάγραμμα οι αντίστοιχοι παραγόμενοι ετήσιοι μέσοι ρυθμοί ανάπτυξης για την περίοδο 2003-2020. Οι αριθμητικές τιμές με κόκκινο χρώμα υποδηλώνουν τις ετήσιες μέσες συγκεντρώσεις XCO2 στο πάνω διάγραμμα, ενώ στο κάτω οι ετήσιοι μέσοι ρυθμοί αύξησης XCO2 που προέρχονται από δεδομένα που εμφανίζονται στον επάνω πίνακα. Οι αναφερόμενες αριθμητικές τιμές αντιστοιχούν στον ρυθμό ανάπτυξης σε ppm / έτος (μέρη ανα εκατομμύριο ανα έτος), συμπεριλαμβανομένης μιας εκτίμησης αβεβαιότητας σε παρένθεση

Η τάση για διαρκή απώλεια παγετώνων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο συνεχίζεται. Το πάχος του πάγου έχει συρρικνωθεί κατά μέσο όρο 30 μέτρα από το 1957 και η απώλεια πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική έχει προκαλέσει άνοδο της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας κατά πάνω από 18 χιλιοστά μεταξύ των ετών 1992 και 2018. Εν τω μεταξύ, τα δορυφορικά δεδομένα επιβεβαιώνουν μια σημαντική μείωση της έκτασης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής σε σύγκριση με το κανονικό, σε όλες τις εποχές, ιδιαίτερα τον Σεπτέμβριο, όταν ο πάγος είναι συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδα.

Πηγή: Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Copernicus
Περισσότερα:
https://climate.copernicus.eu/discover-last-years-climate-newly-released-european-state-climate-2020 
https://www.copernicus.eu/en/news/news/observer-latest-european-state-climate-reports-record-high-temperatures-2020  
H σύνοψη της έκθεσης για την κατάσταση του κλίματος της Ευρώπης το 2020 (pdf)
https://climate.copernicus.eu/sites/default/files/2021-04/ESOTC2020_summary.pdf 

NASA: Δορυφόρος καταγράφει ατμοσφαιρικά κύματα βαρύτητας από τον τυφώνα “Surigae”

Ο Τυφώνας Surigae, αν και δεν αναμένεται να φτάσει στην ξηρά, συνεχίζει να στροβιλίζεται στον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. Η 17η Απριλίου, η ημέρα που ο κυκλώνας ενισχύθηκε ραγδαία σε τυφώνα κατηγορίας 5, σηματοδότησε τη νωρίτερη ημερομηνία του έτους που έχει καταγραφεί μια τροπική καταιγίδα στο Βόρειο Ημισφαίριο να φτάνει σε τόσο έντονη κατάσταση, στα σύγχρονα αρχεία δορυφορικών καταγραφών.

Ο “Surigae” (γνωστός ως “Bising” στις Φιλιππίνες) είναι ο πρώτος τυφώνας της σεζόν του 2021 στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό και η δεύτερη τροπική καταιγίδα με ονομασία. Σύμφωνα με το Κοινό Κέντρο Προειδοποίησης Τυφώνων των ΗΠΑ- JTWC (Joint Typhoon Warning Center), οι ισχυροί άνεμοι του υπερ-τυφώνα έφτασαν σε ένταση τα 305 χιλιόμετρα την ώρα νωρίς το απόγευμα της 17ης Απριλίου, τοπική ώρα. Σύμφωνα με την Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ιαπωνίας, η ατμοσφαιρικής πίεση στη μέση στάθμη της θάλασσας μέσα στο μάτι του κυκλώνα έφτασε τα 895 hPa, μια από τις χαμηλότερες τιμές που έχουν καταγραφεί ποτέ.

Ο τυφώνας αναμένεται να στραφεί βορειοδυτικά, παραμένοντας στην ανοικτή θάλασσα, ωστόσο οι εξωτερικές ζώνες του επηρεάζουν τα κεντρικά και βόρεια νησιά των Φιλιππίνων με έντονες βροχοπτώσεις, ισχυρούς ανέμους και παράκτιες πλημμύρες. Τουλάχιστον ένας άνθρωπος έχει χάσει τη ζωή του και σχεδόν 100.000 έχουν εκκενώσει παράκτιες περιοχές.

H πρώτη εικόνα ελήφθη τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Απριλίου από το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) του δορυφόρου Suomi NPP των NOAA-NASA. Ο αισθητήρας ημέρας-νύχτας ανιχνεύει φως σε μια σειρά μηκών κύματος, από πράσινο έως εγγύς υπέρυθρο NIR (0.41 to 12.5 μm) και χρησιμοποιεί τεχνικές φιλτραρίσματος για να καταγράψει σήματα φωτός όπως από φώτα της πόλης, πυρκαγιές και το ανακλώμενο φως του φεγγαριού. Η εικόνα δείχνει ατμοσφαιρικά κύματα βαρύτητας (atmospheric gravity waves) να διαδίδονται μακριά από το μάτι του τυφώνα.

«Η έντονη ανοδική μεταφορά (convection), που σχετίζεται με ισχυρούς τροπικούς κυκλώνες μπορεί να δημιουργήσει κύματα βαρύτητας που διαδίδονται σε απόσταση πάνω από 30 χιλιόμετρα στην ατμόσφαιρα», επισημαίνει ο Matthew Barlow, επιστήμονας του κλίματος στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης – Lowell. «Αυτά τα κύματα μοιάζουν με τον κυματισμό σε μια λίμνη επειδή έχουν παρόμοιο φυσικό μηχανισμό, αν και σε μια πολύ διαφορετική κλίμακα.»

Η εποχή των τυφώνων στον Δυτικό Ειρηνικό κορυφώνεται γενικά από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο. Κατά μέσο όρο, 20 τροπικοί κυκλώνες σχηματίζονται στην περιοχή κάθε χρόνο και οκτώ ή εννέα διασχίζουν τις Φιλιππίνες, σύμφωνα με τη Διεύθυνση των Ατμοσφαιρικών, Γεωφυσικών και Αστρονομικών υπηρεσιών των Φιλιππίνων.

«Το περιβάλλον μεγάλης κλίμακας για σχηματισμό τυφώνα στον Bορειοδυτικό Ειρηνικό είναι πιο ευνοϊκό από ό,τι ήταν πέρυσι», σημείωσε ο μετεωρολόγος Jeff Masters. «Υπάρχει μεγαλύτερη έκταση με θερμά ύδατα, ενώ το φαινόμενα La Niña εξασθενεί προς ουδέτερες συνθήκες».

Η δεύτερη δορυφορική εικόνα υπερύθρων, έχει ληφθεί από το Visible όργανο VIIRS του δορυφόρου NOAA-20, το μεσημέρι της 19ης Απριλίου (τοπική ώρα). Τα νέφη του “Surigae” εμφανίζονται χρησιμοποιώντας δεδομένα θερμοκρασίας λαμπρότητας (Brightness Temperature), για τη διάκριση των πιο ψυχρών δομών νεφών (με μπλέ) από την αποκάτω θερμότερη επιφάνεια. Εκείνο το χρονικό διάστημα, το JTWC ανέφερε για τον τυφώνα ισχυρούς ανέμους έντασης 220 χιλιομέτρων την ώρα.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148208/surigae-stirs-up-the-pacific 

NASA: παρακολούθηση των πυρκαγιών του 2020 από το δορυφορικό όργανο VIIRS

Στο παρακάτω βίντεο παρουσιάζονται οι ενεργές πυρκαγιές όπως παρατηρήθηκαν από το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite), κατά τη διάρκεια του 2020. Η κλίμακα μέτρησης της έντασης των ενεργών πυρκαγιων αναφέρεται στην ισχύ της ακτινοβολίας FRP (Fire Radiative Power), η οποία είναι ένα μέτρο της παραγωγής θερμότητας από μια πυρκαγιά και σχετίζεται με το πόσο γρήγορα καταναλώνεται η καύσιμη ύλη. Στην οπτικοποίηση χρησιμοποιείται ο κινούμενος μέσος όρος τριών ημερών της μετρούμενης ισχύος ακτινοβολίας πυρκαγιάς (FRP) για την απεικόνιση της θερμικής ανωμαλίας.

Το όργανο VIIRS φέρουν οι δορυφόροι πολικής τροχιάς Suomi-NPP και NOAA-20. Τα όργανα σε δορυφόρους πολικής τροχιάς παρατηρούν συνήθως μια πυρκαγιά σε μια δεδομένη τοποθεσία μερικές φορές την ημέρα καθώς περιστρέφονται γύρω από τη Γη από πόλο σε πόλο. Το VIIRS ανιχνεύει τα ίχνη των πυρκαγιών σε ανάλυση 375 μέτρων ανά εικονοστοιχείο (pixel), πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να ανιχνεύσει μικρότερες, χαμηλότερης θερμοκρασίας πυρκαγιές σε σχέση με άλλα δορυφορικά όργανα. Οι παρατηρήσεις του VIIRS είναι περίπου τρεις φορές πιο λεπτομερείς από αυτές του οργάνου MODIS, για παράδειγμα. Το VIIRS παρέχει επίσης δυνατότητες ανίχνευσης πυρκαγιάς κατά τη διάρκεια της νύχτας, μετρώντας το ορατό φως χαμηλής έντασης που εκπέμπεται από μικρές και νεοεμφανιζόμενες πυρκαγιές.

Πηγή: NASA's Scientific Visualization Studio
https://svs.gsfc.nasa.gov/4899 
Copernicus: Παγκόσμια παρακολούθηση της έντασης των πυρκαγιών για το 2020
https://www.meteo.gr/article_view_scientific.cfm?entryID=25 

Πάνω από το ένα τρίτο του πάγου της Ανταρκτικής θα μπορούσε να καταρρεύσει καθώς ο πλανήτης συνεχίζει να θερμαίνεται

Μια νέα μελέτη επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Reading διαπιστώνει ότι καθώς η κλιματική αλλαγή συνεχίζεται, εάν η παγκόσμια θερμοκρασία της Γης αυξηθεί σε 4 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προ-βιομηχανικής εποχής, περίπου 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα των κρηπίδων πάγου της Ανταρκτικής θα μπορούσαν να καταρρεύσουν στη θάλασσα. Οι κρηπίδες πάγου (ice shelves) είναι μόνιμα πλωτά στρώματα πάγου που συνδέονται με την ακτογραμμή και η κατάρρευσή τους θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας. Ο περιορισμός της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2°C και όχι στους 4°C θα μειώσει κατά το ήμισυ την περιοχή σε κίνδυνο και πιθανώς θα αποτρέψει σημαντική αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης την κρηπίδα Larsen C -τη μεγαλύτερη κρηπίδα πάγου πάνω στη χερσόνησο της Ανταρκτικής, η οποία είχε διαχωριστεί όταν δημιουργήθηκε το γιγαντιαίο παγόβουνο A-68 το 2017- ως μια από τις τέσσερις κρηπίδες πάγου της Ανταρκτικής που θα απειλούνταν ιδιαίτερα σε ένα θερμότερο κλίμα.

Στην αεροφωτογραφία η κρηπίδα πάγου Larsen-C της Ανταρκτικής το 2016 (Ted Scambos, National Snow and Ice Data Center)

Η Δρ Ella Gilbert, από το Τμήμα Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου του Reading, δήλωσε: “Οι κρηπίδες πάγου είναι σημαντικοί ρυθμιστές που εμποδίζουν τους παγετώνες στην ξηρά να ρέουν ελεύθερα προς τον ωκεανό και να συμβάλλουν στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Όταν καταρρέουν, είναι σαν να απομακρύνεται ένας γιγαντιαίος φελλός από ένα μπουκάλι, αφήνωντας στη θάλασσα τεράστιες ποσότητες νερού από τους παγετώνες”.

"Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία του περιορισμού των παγκόσμιων αυξήσεων θερμοκρασίας, όπως ορίζεται στη Συμφωνία του Παρισιού, εάν θέλουμε να αποφύγουμε τις χειρότερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της στάθμης της θάλασσας."

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό “Geophysical Research Letters”, χρησιμοποίησε ένα υπερσύγχρονο περιφερειακό μοντέλο υψηλής ανάλυσης για την πρόβλεψη, με περισσότερη λεπτομέρεια από ό,τι πριν, της επίδρασης της αυξημένης τήξης και της απορροής του νερού στη σταθερότητα του πάγου. Η ευπάθεια του πάγου από αυτή τη διαδικασία θραύσης προβλέφθηκε για σενάρια 1,5°C, 2°C και 4°C, τα οποία είναι όλα δυνατά αυτόν τον αιώνα.

Πηγή: University of Reading
Περισσότερα: https://www.reading.ac.uk/news-and-events/releases/PR855740.aspx 
To άρθρο “Surface melt and runoff on Antarctic ice shelves at 1.5°C, 2°C and 4°C of future warming” στο περιοδικό “Geophysical Research Letters”
https://doi.org/10.1029/2020GL091733 
Στην αεροφωτογραφία η κρηπίδα πάγου Larsen-C της Ανταρκτικής το 2016 από τον Ted Scambos, National Snow and Ice Data Center:

https://earthobservatory.nasa.gov/images/89588/antarcticas-changing-larsen-ice-shelf 

Copernicus: Θερμοκρασίες ρεκόρ στη Νότια Αφρική τον Απρίλιο του 2021

Οι παρακάτω εικόνες, που προέρχονται από δορυφορικά δεδομένα Copernicus Sentinel-3A που έχουν ληφθεί στις 13 Απριλίου 2021, δείχνουν μια εικόνα χωρίς σύννεφα (δεξιά) και τη θερμοκρασία της επιφάνειας του εδάφους (αριστερά) στη Νότια Ναμίμπια και τη Βορειοδυτική Νότια Αφρική.

Ήδη από τις 8:15 UTC (11:15 ώρα Ελλάδας), η πλήρης απουσία σύννεφων επέτρεψε μια λεπτομερή αποτύπωση των τιμών θερμοκρασίας στην επιφάνεια του εδάφους (LST Land Surface Temperatures) άνω των 45°C (δηλαδή τη θερμοκρασία του ίδιου του εδάφους, όχι του αέρα στα 2μ πάνω από το έδαφος), στα σύνορα μεταξύ της Ναμίμπια και Νότιας Αφρικής. Ειδικοί αναφέρουν ότι το χωριό Vioolsdrif στη Νότια Αφρική μπορεί να έχει καταγράψει την υψηλότερη ελάχιστη ημερήσια θερμοκρασία αέρα τον Απρίλιο στο Νότιο Ημισφαίριο, με τιμή 31,7°C. Η επίσημη επιβεβαίωση αυτού του ρεκόρ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, καθώς ο τοπικός μετεωρολογικός σταθμός έχει αναφέρει ελαττωματικές μετρήσεις στο παρελθόν.

Οι δίδυμοι δορυφόροι Copernicus Sentinel-3 είναι εξοπλισμένοι με το όργανο SLSTR (Sea and Land Surface Temperature Radiometer), το οποίο διενεργεί ακριβείς μετρήσεις της θερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, Αποστολή Copernicus Sentinel-3
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/record-setting-temperatures-south-africa-april-2021 

WMO: Οι ημερήσιες ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στο Mauna Loa αγγίζουν τα 420 ppm

Οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στο παγκόσμιο παρατηρητήριο του όρους Mauna Loa στη Χαβάη, μετρήθηκαν κατά μέσο όρο στα 417,64 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο) για το μήνα Μάρτιο του 2021, από 414,74 ppm τον Μάρτιο του 2020.

Την περασμένη εβδομάδα, οι συγκεντρώσεις στο Mauna Loa ήταν κατά μέσο όρο 419,28 ppm CO2 στην ατμόσφαιρα, από 416,64 ppm πριν από ένα χρόνο και 393,00 ppm πριν από δέκα χρόνια. Οι ημερήσιες μετρήσεις κατά τη διάρκεια του Απριλίου έχουν φτάσει τα 420 ppm.

Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός- WMO (World Meteorological Organization), Εθνική Διεύθυνση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ- NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration)
https://www.esrl.noaa.gov/gmd/ccgg/trends/mlo.html 

ΝΟΑΑ: Μετάβαση του φαινομένου EL Nino- Nότια Ταλάντωση (ENSO) του Ειρηνικού σε ουδέτερες συνθήκες

Το τελευταίο δελτίο σχετικά με το φαινόμενο ENSO - Νότια Ταλάντωση Ειρηνικού (Southern Oscillation) από το Κέντρο Πρόβλεψης Κλίματος της Εθνικής Διεύθυνσης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ- NOAA, αναφέρει πως η φάση La Niña βρίσκεται σε ισχύ στον τροπικό Ειρηνικό τον Απρίλιο του 2021, ωστόσο είναι πιθανό να υπάρξει μετάβαση σε ουδέτερες συνθήκες τον επόμενο μήνα. Η πιθανότητα μετάβασης σε ουδέτερες συνθήκες αυξάνεται στο 80% το διάστημα Μαΐου – Ιουλίου.

Το El Niño – Southern Oscillation (ENSO) είναι μια ακανόνιστα περιοδική διακύμανση των ανέμων και της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας πάνω από τον τροπικό Ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό, που επηρεάζει το κλίμα πολλών τροπικών και υποτροπικών περιοχών. Η φάση θέρμανσης των επιφανειακών υδάτων της θάλασσας είναι γνωστή ως El Niño και η φάση ψύξης ως La Niña. Η Νότια Ταλάντωση είναι το συνοδευτικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο, που συνδυάζεται με την αλλαγή της θερμοκρασίας της θάλασσας: Το El Niño συνοδεύεται από υψηλές πιέσεις στην επιφάνεια του αέρα στον τροπικό Δυτικό Ειρηνικό και η La Niña, με χαμηλές πιέσεις στην ίδια περιοχή. Οι δύο περίοδοι διαρκούν αρκετούς μήνες η κάθε μια και συνήθως εμφανίζονται κάθε λίγα χρόνια με διαφορετική ένταση ανά περίοδο.

Η μηνιαία μέση θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας στην περιοχή παρακολούθησης αυξήθηκε από τον Φεβρουάριο έως τον Μάρτιο, με τον Μάρτιο να φτάνει περίπου τους 0,8°C κάτω από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο. Ο μέσος όρος Ιανουαρίου-Μαρτίου ήταν 0,9°C χαμηλότερος από τον μέσο όρο, σηματοδοτώντας την έβδομη συνεχόμενη σεζόν των συνθηκών της La Niña. Αυτό το επεισόδιο της La Niña κορυφώθηκε την περίοδο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου, με αποκλιση -1,3°C, η οποία το κατατάσσει ως το 10ο ισχυρότερο συμβάν των 21 εκδηλώσεων La Niña που έχουν συμβεί από το 1950.

Οι προβλέψεις εκτιμούν με ίσες πιθανότητες ότι η περίοδος Μαρτίου-Μαΐου 2021 θα χαρακτηριστεί ως La Niña ή ουδέτερη, και είναι πολύ πιθανό (πιθανότητα 80%) οι ουδέτερες συνθήκες να κυριαρχήσουν μέχρι τον Μάιο έως τον Ιούλιο. Ένας παράγοντας που συνηγορεί στο ότι οι ψυχρότερες από το κανονικό θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας της φάσης La Niña θα υποχωρήσουν σύντομα, είναι η θερμοκρασία των υδάτων κάτω από την επιφάνεια του τροπικού Ειρηνικού. Τους τελευταίους δύο μήνες, τα νερά αυτά έχουν θερμανθεί, και τώρα υπάρχει ένα κατηφορικό κύμα Kelvin που κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά κάτω από την επιφάνεια.

Στο σχήμα παρουσιάζονται οι αποκλίσεις από τον μέσο όρο των θερμοκρασιών στην επιφάνεια και στα βάθη της τροπικής θάλασσας του Ειρηνικού, κατά μέσο όρο, σε περιόδους 5 ημερών από τα τέλη Ιανουαρίου 2021. Ο κάθετος άξονας αντιπροσωπεύει το βάθος κάτω από την επιφάνεια (μέτρα) και ο οριζόντιος άξονας το γεωγραφικό μήκος, από τον δυτικό έως τον Ανατολικό τροπικό Ειρηνικό. Η διατομή βρίσκεται ακριβώς κατά μήκος του Ισημερινού.

Πηγή: Εθνική Διεύθυνση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ- NOAA Climate.gov
Περισσότερα: https://climate.gov/news-features/blogs/enso/april-2021-enso-update-spring-triathlon 

Copernicus: Η απόκλιση της θερμοκρασίας τον Μάρτιο του 2021

Σύμφωνα με το μηνιαίο δελτίο της Υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής Copernicus, η παγκόσμια θερμοκρασία για τον Μάρτιο του 2021 ήταν 0,2ºC υψηλότερη από τον μέσο όρο 1991-2020. Σε επτά άλλες χρονιές, ο Μάρτιος ήταν θερμότερος από το 2021 και όλες σημειώθηκαν από το 2010 κι έπειτα. Οι θερμοκρασίες ήταν πολύ χαμηλότερες από τον μέσο όρο στη Bόρεια Σιβηρία και τη Δυτική Ανταρκτική, και πολύ υψηλότερες από τον μέσο όρο σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης μιας ζώνης που εκτείνεται βορειοανατολικά προς την Ασία από την Αραβική Χερσόνησο εως τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι θερμοκρασίες στην Ευρώπη για ολόκληρο το μήνα ήταν κοντά στο μέσο όρο.

Οι θερμοκρασίες διέφεραν σημαντικά στην Ευρώπη τον Μάρτιο του 2021, αλλά δεν ήταν ακραίες κατά μέσο όρο σε ολόκληρη την ήπειρο. Ο μήνας στο σύνολό του ήταν πιο ήπιος από το συνηθισμένο στη Bορειοδυτική Ευρώπη, ειδικά στη Νορβηγία και τη Σουηδία. Η μέση θερμοκρασία Μαρτίου ήταν χαμηλότερη από αυτή της περιόδου αναφοράς 1991-2020 στην Νοτιοανατολική και την Ανατολική Ευρώπη, και κοντά στο μέσο όρο στη νοτιοδυτική πλευρά της ηπείρου. Οι μόνες περιοχές όπου οι θερμοκρασίες διέφεραν από τους μέσους όρους των ετών 1991-2020 κατά περισσότερο από 3°C ήταν στα βόρεια του αρχιπελάγους Svalbard, όπου ήταν σχετικά πιο ήπιες, και στα βορειοανατολικά της ευρωπαϊκής Ρωσίας, όπου ήταν σχετικά πιο χαμηλές.

Τον προηγούμενο μήνα επικράτησαν πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες από το συνηθισμένο σε μεγάλο μέρος της Bόρειας Σιβηρίας και της Δυτικής Ανταρκτικής. Άλλες περιοχές με θερμοκρασίες κάτω του μέσου όρου περιελάμβαναν την Αλάσκα και τον Βόρειο Καναδά, τη Βορειοδυτική Ασία και μια ζώνη που εκτείνεται από βορειοδυτικά έως νοτιοανατολικά πάνω από την Αυστραλία. Οι θερμοκρασίες στην ξηρά σε άλλα μέρη ήταν πιο κοντά στις κλιματολογικές τιμές των ετών 1991-2020, κυμαινόμενες γενικά λιγότερο από 2°C πάνω ή κάτω από τον μέσο όρο.

Οι θερμοκρασίες αέρα ήταν κάτω από το μέσο όρο στο μεγαλύτερο μέρος του τροπικού και υποτροπικού Ανατολικού Ειρηνικού Ωκεανού, όπου το τελευταίο επεισόδιο του φαινομένου La Niña συνέχισε να εξασθενεί. Σημειώθηκαν θερμοκρασίες πάνω από το μέσο όρο σε ορισμένες περιοχές στα βόρεια και νότια. Άλλες ωκεάνιες περιοχές του εξωτροπικού Bόρειου Hμισφαιρίου ήταν κυρίως θερμότερες από τον μέσο όρο, με κύρια εξαίρεση στον Aνατολικό Βόρειο Ειρηνικό.

Πηγή: Copernicus Climate Change Service
Περισσότερα: https://climate.copernicus.eu/surface-air-temperature-march-2021 

NASA: Παρατήρηση των αερίων του θερμοκηπίου από το διάστημα με τις αποστολές GeoCarb και OCO-2

Ο δορυφόρος OCO-2 (Orbiting Carbon Observatory 2) περιστρέφεται σε πολική τροχιά και λαμβάνει δεδομένα διοξειδίου του άνθρακα. Οι μετρήσεις αυτές είναι κρίσιμες για την κατανόηση του κλίματος. Ωστόσο, το χωρικό πλαίσιο των δεδομένων OCO-2 είναι μικρό και χρειάζεται πολύς χρόνος για να καλυφθεί μια μεγάλη περιοχή. Η GeoCarb είναι μια αποστολή μέτρησης του διοξείδιου του άνθρακα, που συμπληρωνει την OCO-2.

Όμως, ο δορυφόρος GeoCarb βρίσκεται σε γεωσύγχρονη τροχιά. Αυτό σημαίνει ότι το GeoCarb παραμένει πάνω από την ίδια τοποθεσία στη Γη, οπότε είναι σε θέση να κάνει σαρώσεις στο μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας και Νότιας Αμερικής δύο φορές την ημέρα το καλοκαίρι του Βόρειου Ημισφαιρίου. Τα δεδομένα από τον Geocarb έχουν χωρική ανάλυση  6 km και 4 km κατακόρυφα για κάθε εικονοστοιχείο «pixel» δεδομένων GeoCarb. Όπως ο OCO-2, ο GeoCarb δεν μπορεί να κάνει μετρήσεις τη νύχτα.

Εκτός από το διοξείδιο του άνθρακα, η αποστολή GeoCarb παρέχει επίσης μετρήσεις του μονοξειδίου του άνθρακα, του μεθανίου και του ηλιακού φθορισμού. Για κάθε έναν από αυτούς τους παράγοντες παρέχονται πρόσθετες, ζωτικές πληροφορίες που αφορούν την έρευνα για το κλίμα.

Πηγή: NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα: https://svs.gsfc.nasa.gov/4890 

NASA: Απώλειες της μάζας πάγου της Γροιλανδίας για το διάστημα 2002-2020

Η μάζα του πάγου της Γροιλανδίας μειώθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του λιώσιμου του επιφανειακού πάγου και της δημιουργίας παγόβουνων. Η έρευνα που βασίζεται σε δορυφορικά δεδομένα, δείχνει ότι μεταξύ του 2002 και του 2020, η Γροιλανδία έχει απώλειες 279 δισεκατομμυρίων μετρικών τόνων πάγου ετησίως, με συνέπειες στην παγκόσμια αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Οι εικόνες στο βίντεο που δημιουργήθηκαν από τα δεδομένα των αποστολών GRACE και GRACE-FO, δείχνουν τις αλλαγές της μάζας του πάγου της Γροιλανδίας από το 2002. Οι πορτοκαλί και οι κόκκινες αποχρώσεις υποδεικνύουν τις περιοχές που σημειώθηκαν απώλειες της μάζας πάγου, ενώ οι γαλάζιες αποχρώσεις δείχνουν περιοχές που σημειώθηκε αύξηση της μάζας του πάγου. Το λευκό χρώμα δείχνει τις περιοχές όπου υπήρξε πολύ μικρή ή καθόλου αλλαγή στη μάζα του πάγου από το 2002.

Σε γενικές γραμμές, οι περιοχές με υψηλότερο υψόμετρο κοντά στο κέντρο της Γροιλανδίας παρουσίασαν ελάχιστη ή καθόλου αλλαγή, ενώ οι παράκτιες περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο παρουσίασαν απώλεια μάζας πάγου άνω των 5 μέτρων αυτήν την περίοδο 19 ετών (σε σκούρο κόκκινο, ως ισοδύναμο ύψος νερού). Οι μεγαλύτερες απώλειες μάζας σημειώθηκαν κατά μήκος της ακτής της Δυτικής Γροιλανδίας.

Οι μέσες γραμμές ροής (με γκρίζο χρώμα) του πάγου της Γροιλανδίας συγκλίνουν στις τοποθεσίες εξόδου συγκεκριμένων παγετώνων και συμπίπτουν με περιοχές με την υψηλότερη απώλεια μάζας. Αυτό υποστηρίζεται και από άλλες παρατηρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η θέρμανση των υδάτων των ωκεανών γύρω από τη Γροιλανδία παίζει βασικό ρόλο στις απώλειες μάζας πάγου.

Πηγή: NASA και JPL/Caltech
Περισσότερα: https://sealevel.nasa.gov/resources/119/video-greenland-ice-mass-loss-2002-2020 

NASA: Η μέγιστη έκταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής για το 2021

Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής, έφτασε πιθανότατα στη μέγιστη έκτασή του για το έτος, στα 14,77 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στις 21 Μαρτίου 2021, σύμφωνα με επιστήμονες του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου NSIDC (National Snow and Ice Data Center) των ΗΠΑ. Το μέγιστο της έκτασης του θαλάσσιου πάγου του 2021 είναι ισοδύναμο με το μέγιστο του 2007, το έβδομο χαμηλότερο των δορυφορικών καταγραφών 43 ετών.

Η ανάπτυξη του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής είχε καθυστερημένη έναρξη φέτος, μετά τις υψηλές θερμοκρασίες στα τέλη της σεζόν. Κάθε χρόνο, μετά το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες, ο θαλάσσιος πάγος ανακτά την μέγιστη ετήσια έκτασή του στις αρχές ή μέσα Μαρτίου.

Το φετινό μέγιστο της έκτασης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, έρχεται μετά το δεύτερο χαμηλότερο ελάχιστο της έκτασης του θαλάσσιου πάγου του 2020, που καταγράφηκε κατά τη διάρκεια των πολύ υψηλών θερμοκρασιών του περασμένου καλοκαιριού και των πρωτοφανών πυρκαγιών στην Αρκτική της Σιβηρίας. Η περιοχή της Αρκτικής θερμαίνεται τρεις φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Πηγή: NASA / National Snow and Ice Data Center

Περισσότερα: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/nasa-finds-2021-arctic-winter-sea-ice-tied-for-7th-lowest-on-record/ 

https://nsidc.org/news/newsroom/arctic-sea-ice-maximum-extent-2021 

https://youtu.be/s3r1sjNRJp4 

https://svs.gsfc.nasa.gov/13825