WMO: Η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί σε καταιγίδα

Μια τεράστια καταιγίδα ύψους 20 χιλιομέτρων στον Νότιο Ειρηνικό τον Δεκέμβριο το 2018, ήταν η «ψυχρότερη καταιγίδα που έχει παρατηρηθεί ποτέ από το διάστημα», στους -111°C (-168°F), σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο στο επιστημονικό περιοδικό Geophysical Research Letters, από τους Simon Proud και Scott Bachmeier.

Ο Simon Proud εξηγεί: “Στις καταιγίδες δημιουργούνται μερικά από τα πιο κρύα νέφη στη Γη. Αυτά μπορούν να αναπτυχθούν σε πραγματικά μεγάλο ύψος, φτάνοντας στην Τροπόπαυση. Κάτω από την Τροπόπαυση, η θερμοκρασία του αέρα μειώνεται με το ύψος, ενώ πάνω από την Τροπόπαυση, ο αέρας θερμαίνεται ξανά με το ύψος. Αυτή η φυσική "οροφή" αποτρέπει την ανάπτυξη καταιγίδων στην Στρατόσφαιρα. Οι μεγάλες καταιγίδες ωστόσο, μπορούν να διαπεράσουν αυτήν την οροφή, φτάνοντας στην κατώτερη Στρατόσφαιρα. Τέτοια μεγέθη αποτελούν ένδειξη σοβαρών καιρικών φαινομένων, όπως ανεμοστρόβιλοι, χαλάζι ή έντονη βροχή. Συνεχίζουν να γίνονται ψυχρότερες ακόμη και όταν ο αέρας γύρω τους θερμαίνεται”.

Τον Δεκέμβριο του 2018 στον Νότιο Ειρηνικό, αναπτύχθηκε μια τεράστια καταιγίδα, που τροφοδοτήθηκε από τη θερμή θάλασσα και την πολύ κρύα τροπόπαυση, φτάνοντας σε ύψος πάνω από 20 χιλιόμετρα. Η θερμοκρασία ρεκόρ των -111°C που σημειώθηκε στην καταιγίδα αυτή, ήταν σχεδόν 2°C πιο χαμηλή από την επόμενη πιο ψυχρή καταιγίδα που έχει καταγραφεί ποτέ.

Η παρακάτω δορυφορική εικόνα προέρχεται από δορυφόρο NOAA-20. Τα δεδομένα των τελευταίων 16 ετών από τον αισθητήρα MODIS (Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer) της NASA, δείχνουν ότι ο ΝΔ Ειρηνικός, η Αυστραλία και η Κεντρική Αφρική είναι τα σημεία που σημειώνονται οι πιο ψυχρές καταιγίδες. Στις περιοχές αυτές δεν περιλαμβάνονται ο Βόρειος Ατλαντικός, καθώς οι τυφώνες είναι ισχυροί, αλλά πιο θερμοί.

Οι πολύ ψυχρές καταιγίδες αυξάνονται σε αριθμό τα τελευταία 3 χρόνια. Πιθανότατα αυτό οφείλεται εν μέρει στις καιρικές συνθήκες που έχουν συντελέσει πρόσφατα σε ιδανικές συνθήκες δημιουργίας καταιγίδων, και εν μέρει στις κλιματικές επιπτώσεις όπως η άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας.

Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός - WMO/ BBC
Το άρθρο “Record‐Low Cloud Temperatures Associated With a Tropical Deep Convective Event” του περιοδικού “Geophysical Research Letters”
https://doi.org/10.1029/2020GL092261 

Copernicus: η Γαλλία από το διάστημα στις 29/03/21 - Ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών

Η εικόνα έχει ληφθεί από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-3 τη Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021 και δείχνει μια άποψη της Γαλλίας χωρίς σύννεφα, μια σπάνια εικόνα για αυτή την περίοδο του έτους. Τα σύννεφα απουσιάζουν λόγω ενός συστήματος υψηλών πιέσεων πάνω από την περιοχή.

Ο αίθριος καιρός στη Γαλλία συνεχίστηκε την Τρίτη 30/03 με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ όλων των εποχών. Το 1/3 των μετεωρολογικών σταθμών της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας Meteo-France κατέγραψαν τις υψηλότερες θερμοκρασίες για τον Μάρτιο από την έναρξη της λειτουργίας τους στα μέσα του 20ου αιώνα. Στην παρακάτω εικόνα παρουσιάζονται μερικές εντυπωσιακές καταγραφές των ρεκόρ και δίπλα τους οι αμέσως προηγούμενες υψηλότερες τιμές.

Παράλληλα, η Μετεωρολογική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου (UK Met Office) ανέφερε ότι οι θερμοκρασίες στο νότιο τμήμα της Αγγλίας πλησίασαν τιμές ρεκόρ που χρονολογούνται από το 1884, κοντά στους 24.5°C.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-2
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/cloud-free-view-france 

GPM: Εβδομαδιαία απεικόνιση IMERG παγκόσμιου υετού 21- 28/03/2021

Η αποστολή μέτρησης παγκόσμιου υετού GPM (Global Precipitation Measurement) παράγει το πιο ολοκληρωμένο προϊόν εκτίμησης της ραγδαιότητας βροχοπτώσεων και χιονοπτώσεων της NASA, χρησιμοποιώντας τον αλγόριθμο IMERG (Integrated Multi-satellite Retrievals for GPM). Οι βροχοπτώσεις υπολογίζονται χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον αστερισμό δορυφόρων GPM - ένα παγκόσμιο δίκτυο δορυφόρων που επί του παρόντος περιλαμβάνει τους: GPM Core Observatory, GCOM-W1, NOAA-18, NOAA-19, DMSP F-16, DMSP F-17, DMSP F- 18, Metop-A και Metop-B. Το σύνολο παγκόσμιων δεδομένων IMERG παρέχει ποσά υετού για ολόκληρο τον πλανήτη κάθε 30 λεπτά.

Η παρακάτω ψηφιακή απεικόνιση δείχνει τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα υετού IMERG, για το διάστημα 21 με 28 Μαρτίου 2021, τα οποία απεικονίζουν πού εκδηλώνονται οι βροχές και οι χιονοπτώσεις πάνω στον πλανήτη.

Πηγή: Global Precipitation Measurement Mission / NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα:
https://svs.gsfc.nasa.gov/4285 
https://gpm.nasa.gov/ 

ESA: Δορυφόροι χαρτογραφούν τις καταστροφικές πλημμύρες στην Αυστραλία

Εκτάσεις γης στη Νέα Νότια Ουαλία, στην Ανατολική Αυστραλία, έχουν πληγεί από καταρρακτώδεις βροχές που οδήγησαν σε καταστροφικές πλημμύρες ρεκόρ. Οι έντονες βροχοπτώσεις έχουν προκαλέσει υπερχειλίσεις φραγμάτων και ποταμών ενώ χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τις εστίες τους.

Δορυφορικά δεδομένα ραντάρ από την αποστολή Copernicus Sentinel-1 χρησιμοποιήθηκαν για τη χαρτογράφηση πλημμυρισμένων περιοχών. Στην παρακάτω εικόνα καταγράφονται οι πλημμυρισμένες περιοχές με σκούρο μπλε και οι αστικές περιοχές με ανοιχτό γκρι χρώμα, χρησιμοποιώντας πληροφορίες από δύο ξεχωριστές εικόνες που έχουν ληφθεί από την αποστολή Sentinel-1 στις 7 και 19 Μαρτίου 2021. Πολλές από αυτές τις πλημμυρισμένες περιοχές, επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Αυστραλίας το 2019. Μεγάλα τμήματα θαμνώδους έκτασης και βοσκοτόπων παραδόθηκαν τότε στις φλογες και τα τμήματα καμένης γης έχουν επισημανθεί με ανοιχτό καφέ χρώμα στην εικόνα.

Οι εικόνες που έχουν ληφθεί πριν και μετά τις πλημμύρες προσφέρουν άμεσες πληροφορίες σχετικά με την έκταση των πλημμυρών και τις εκτιμήσεις των περιουσιακών και περιβαλλοντικών καταστροφών. Δεδομένα από την αποστολή Copernicus Sentinel-1 έχουν χρησιμοποιηθεί από την Υπηρεσία Χαρτογράφησης Εκτάκτων Αναγκών του προγράμματος Copernicus, η οποία ενεργοποιήθηκε στις 20 Μαρτίου.

Πηγή: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος- ESA (European Space Agency)
Περισσότερα: https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2021/03/Satellites_map_record_floods_in_Australia 

NASA: Δορυφόρος καταγράφει την έκρηξη ηφαιστείου στην Ισλανδία

Στις 21 Μαρτίου 2021, η νυχτερινή λήψη από τον μετεωρολογικό δορυφόρο Suomi NPP της Δυτικής Ισλανδίας (διαμέσου ενός λεπτού στρώματος νεφών), εμφανίζει το Ρέικιαβικ, και άλλες πόλεις ως φωτεινά σημεία στην παρακάτω εικόνα. Η έκρηξη του ηφαιστείου Fagradalsfjall εμφανίζεται ως ένα νέο φωτεινό ίχνος στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού. Η εικόνα στα αριστερά δείχνει την ίδια περιοχή λίγες ημέρες πριν από την έκρηξη (16 Μαρτίου 2021).

Οι εικόνες έχουν ληφθεί με το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite), το οποίο μπορεί να ανιχνεύσει φως σε ένα εύρος συχνοτήτων από το ορατό έως το εγγύς υπέρυθρο φάσμα και χρησιμοποιεί τεχνικές φιλτραρίσματος για να συλλάβει ασθενή σήματα όπως από πυρκαγιές, ηλεκτρικά φώτα, και της λάμψης από τη λάβα.

Οι εκροές λάβας καθώς και οι εκπομπές τέφρας και αερίων δεν έχουν εγείρει ανησυχίες προς το παρόν, ενώ η κατάσταση παρακολουθείται από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ισλανδίας.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα:  https://earthobservatory.nasa.gov/images/148079/volcanic-eruption-lights-up-icelandn 

https://en.vedur.is/about-imo/news/earthquake-swarm-in-reykjanes-peninsula 

Landsat: Οι αλλαγές στους παγετώνες της Χιλής από το διάστημα

Οι παγετώνες στη Νότια Χιλή έχουν αλλάξει δραματικά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, και οι αλλαγές στο μέγεθός τους καταγράφονται από τον δορυφόρο Landsat.

Το 1987, η άκρη του Παγετώνα Erasmo βρισκόταν στο τέλος μιας κοιλάδας χαμηλής κλίσης. Μέχρι το 2015 είχε υποχωρήσει σχεδόν 3 χιλιόμετρα και είχε σχηματιστεί ένα υδάτινο σώμα που αναφέρεται ως προπαγετώνια λίμνη. Η άκρη του παγετώνα βρίσκεται τώρα περίπου 4,3 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ήταν το 1987.

Οι εικόνες Landsat αποκαλύπτουν πολλά παγόβουνα στη λίμνη τα οποία με την πάροδο του χρόνου και κυρίως φέτος, μειώνονται σε αριθμό και μέγεθος.

Τα δεδομένα από το Landsat παρέχουν συνεπείς μετρήσεις δυσπρόσιτων παγετώνων με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας τη λεπτομερή και μακροπρόθεσμη παρακολούθηση.

Πηγή: USGS Earth Resources Observation and Science (EROS) Center
Περισσότερα:  https://eros.usgs.gov/image-gallery/image-of-the-week/glacial-changes-chile 
https://youtu.be/Jfx84WHujXs 

WMO: Οι κλιματικές συνθήκες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως έναυσμα για τη χαλάρωση των μέτρων περιορισμού της πανδημίας

Μια ομάδα επιστημόνων του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας εξέδωσε την πρώτη έκθεση σχετικά με τους μετεωρολογικούς παράγοντες και τους παράγοντες ποιότητας του αέρα που επηρεάζουν την πανδημία COVID-19. Σύμφωνα με την έκθεση, οι καιρικές και κλιματικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της έναρξης υψηλότερων θερμοκρασιών την άνοιξη του βόρειου ημισφαιρίου, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως έναυσμα για τη χαλάρωση των μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού.

Η δυναμική μετάδοσης της νόσου COVID-19 το 2020 και στις αρχές του 2021, φαίνεται να επηρεάστηκε κυρίως από κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως υποχρεωτική χρήση μάσκας και περιοριστικά μέτρα μετακινήσεων, παρά από μετεωρολογικούς παράγοντες, σύμφωνα με την ομάδα των 16 εμπειρογνωμόνων σε θέματα περιβάλλοντος, ιατρικών επιστημών και δημόσιας υγείας. Άλλοι σχετικοί οδηγοί της εξάπλωσης, περιλαμβάνουν αλλαγές στην ανθρώπινη συμπεριφορά, τα δημογραφικά στοιχεία των πληγέντων πληθυσμών, και πιο πρόσφατα, τις μεταλλάξεις των ιών.

"Σε αυτό το στάδιο, τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν τη χρήση των μετεωρολογικών συνθηκών και των παραγόντων ποιότητας αέρα ως βάση για τις κυβερνήσεις ώστε να χαλαρώσουν τις παρεμβάσεις τους με στόχο τη μείωση της μετάδοσης", δήλωσε ο επικεφαλής της επιτροπής, Dr Ben Zaitchik, από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins των ΗΠΑ. «Έχουμε δει κύματα μόλυνσης να εντείνονται σε ζεστές περιόδους και σε ζεστές περιοχές τον πρώτο χρόνο της πανδημίας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί τον επόμενο χρόνο».

Η έκθεση εξετάζει τον πιθανό ρόλο της εποχικότητας. Οι ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος δείχνουν συχνά κάποια μορφή εποχικότητας, ιδίως την αιχμή του φθινοπώρου-χειμώνα για τη γρίπη και τους κορωνοϊούς, σε εύκρατα κλίματα. Αυτό δημιούργησε προσδοκίες ότι, εάν επιμείνει για πολλά χρόνια, ο COVID-19 θα αποδειχθεί μια έντονα εποχιακή ασθένεια.

«Οι βασικοί μηχανισμοί που οδηγούν την εποχικότητα των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού δεν είναι ακόμη καλά κατανοητοί. Μπορεί να λειτουργεί ένας συνδυασμός άμεσων επιπτώσεων στην επιβίωση των ιών, επιπτώσεις στην ανθρώπινη αντίσταση στις λοιμώξεις και έμμεση επίδραση του καιρού και της εποχής μέσω αλλαγών στην ανθρώπινη συμπεριφορά» αναφέρει η περίληψη της έκθεσης.

«Οι εργαστηριακές μελέτες του SARS-CoV-2, του ιού που προκαλεί τη νόσο COVID-19, έδωσαν κάποιες ενδείξεις ότι ο ιός επιβιώνει περισσότερο σε ψυχρές, ξηρές συνθήκες καθώς και σε συνθήκες χαμηλής υπεριώδους ακτινοβολίας. Ωστόσο, αυτές οι μελέτες δεν έχουν δείξει ακόμη εάν οι άμεσες μετεωρολογικές επιδράσεις στον ιό έχουν σημαντική επίδραση στους ρυθμούς μετάδοσης υπό πραγματικές συνθήκες » σύμφωνα με την περίληψη.

Τα στοιχεία σχετικά με την επίδραση των παραγόντων ποιότητας του αέρα είναι ακόμη ασαφή. Υπάρχουν κάποιες προκαταρκτικές ενδείξεις ότι η χαμηλή ποιότητα του αέρα αυξάνει τα ποσοστά θνησιμότητας COVID-19, αλλά όχι ότι η ρύπανση επηρεάζει άμεσα την αερομεταφερόμενη μετάδοση του SARS-CoV-2, σύμφωνα με την Ομάδα Εργασίας.

Η έκθεση επικεντρώνεται σε εξωτερικές μετεωρολογικές συνθήκες και συνθήκες ποιότητας του αέρα και δεν εξετάζει τις λεπτομέρειες της εσωτερικής κυκλοφορίας του αέρα.

Πηγή: Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας- WMO (World Meteorological Organization)

Περισσότερα:
https://public.wmo.int/en/media/press-release/report-examines-meteorological-and-air-quality-factors-and-covid-19 

First Report of the WMO COVID-19 Task Team: Review on Meteorological and Air Quality Factors Affecting the COVID-19 Pandemic (WMO-No. 1262)
https://library.wmo.int/index.php?lvl=notice_display&id=21857 

Τέλος τα ονόματα από το ελληνικό αλφάβητο για τους τροπικούς κυκλώνες του Ατλαντικού

Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των τροπικών κυκλώνων και εμφανίζονται πιο πρόωρα μέσα στο έτος σε σχέση με το παρελθόν, πάνω από τα θερμότερα νερά των θαλασσών και ιδίως του Ατλαντικού, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ) αποφάσισε να σταματήσει φέτος τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου για την ονοματοδοσία αυτών των κυκλώνων.

Η αρμόδια επιτροπή του ΠΜΟ έκρινε ότι η περυσινή χρήση ονομάτων από τα ελληνικά γράμματα προκάλεσε σύγχυση και εστίασε την προσοχή περισσότερο στην «εξωτικότητα» των ελληνικών γραμμάτων παρά στον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν οι κυκλώνες. Επιπλέον, θεώρησε ότι το 2020 το «βάφτισμα» κυκλώνων με τα ονόματα «Ζήτα», «Ήτα» και «Θήτα», που ακούγονται παρόμοια (τουλάχιστον στα αυτιά των αγγλόφωνων...), προκάλεσε προβλήματα,ιδίως όταν συνέπεσαν να συμβαίνουν ταυτόχρονα δύο κυκλώνες με αυτά τα ονόματα από ελληνικά γράμματα.

Το ελληνικό αλφάβητο έχει χρησιμοποιηθεί μόνο δύο φορές το 2005 και εννέα φορές το 2020 για την ονοματοδοσία τροπικών κυκλώνων του Ατλαντικού. Ειδικά πέρυσι κρίθηκε αναγκαία η χρήση του, επειδή υπήρχαν πολλοί κυκλώνες και είχαν εξαντληθεί τα προβλεπόμενα λατινικά ονόματα.

Μετά τη νέα απόφαση του ΠΜΟ, φέτος ακόμη κι αν υπάρξουν περισσότεροι Ατλαντικοί κυκλώνες και καταιγίδες από τους 21 για τους οποίους έχουν προβλεφθεί αγγλικά ονόματα, οι μετεωρολόγοι δεν θα καταφύγουν ξανά στο ελληνικό αλφάβητο, αλλά θα χρησιμοποιήσουν άλλα ονόματα.

Πηγή:
https://www.amna.gr/home/article/537476/-Telos-ta-onomata-apo-to-elliniko-alfabito-gia-tous-kuklones-tou-Atlantikou

https://www.nytimes.com/2021/03/18/us/storms-greek-alphabet.html 

NASA: Πλημμύρες, κατολισθήσεις και διακοπές ρεύματος στα νησιά Χαβάη μετά από καταρρακτώδεις βροχές

Ένα ισχυρό σύστημα χαμηλών πιέσεων κινήθηκε αργά και προκάλεσε την εκδήλωση καταιγίδων με μεγάλα ύψη βροχής σε ορισμένες περιοχές των νησιών Χαβάη μεταξύ 5 και 12 Μαρτίου 2021. Οι περιοχές που επλήγησαν σοβαρά περιελάμβαναν τη βορειοανατολική πλευρά του νησιού Kauai, τις προσήνεμες πλαγιές της σειράς Ko'olau στο νησί O'ahu, τις προσήνεμες πλαγιές του ηφαιστείου Haleakalā στο νησί Maui και τη νοτιοανατολική πλευρά του μεγάλου νησιού Hawaii, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Καιρού των ΗΠΑ- NWS.

O παρακάτω χάρτης δείχνει τα συνολικά ύψη βροχοπτώσεων σε ολόκληρη την περιοχή από τις 5 έως τις 12 Μαρτίου 2021. Τα δεδομένα προέρχονται από την ολοκληρωμένη λήψη πολλαπλών δορυφόρων για την εκτίμηση της ραγδαιότητας των βροχοπτώσεων (απεικόνιση IMERG), της αποστολής μέτρησης παγκόσμιου υετού - GPM (Global Precipitation Measurement). Τα πιο σκούρα πορτοκαλί και κόκκινα χρώματα υποδεικνύουν μέρη όπου η GPM ανίχνευσε συνολικά βροχοπτώσεις που ξεπερνούν τα 10 εκατοστά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το ύψος των βροχοπτώσεων τοπικά μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερο όταν μετράται από βροχόμετρα στο έδαφος. Η Εθνική Υπηρεσία Καιρού των ΗΠΑ- NWS, ανέφερε συνολικά ύψη βροχοπτώσεων σε αρκετές πόλεις που ξεπέρασαν τα 25 εκατοστά, σε διάστημα 72 ωρών.

Δεκάδες κατοικίες έχουν καταστραφεί και πολλοί δρόμοι έχουν κλείσει λόγω πλημμυρών και κατολισθήσεων. Επίσης σε ορισμένες περιοχές σημειώθηκαν εκτεταμένες διακοπές ρεύματος. Σύμφωνα με τα τοπικά δελτία ειδήσεων, οι πλημμύρες ήταν ιδιαίτερα σοβαρές στο Haleiwa, κοντά στη Χονολουλού. Στο νησί Μάουι, χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν περιοχές μετά από φόβους υπερχείλισης του φράγματος και της δεξαμενή Kaupakalua. Στις 9 Μαρτίου, ο κυβερνήτης κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148045/torrential-rains-drench-hawaii 

Copernicus: o Αρκτικός Ωκεανός χωρίς πάγο σε περιοχές βόρεια του Αρχιπελάγους Svalbard

Στις 8 Μαρτίου 2021 η μηνιαία ενημέρωση για την έκταση θαλάσσιου πάγου της Υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής του προγράμματος Copernicus για τον Φεβρουάριο του 2021, ανέφερε ότι η συνολική έκταση του θαλάσσιου πάγου ήταν χαμηλότερη από τον μέσο όρο του μήνα, όπως μετράται από το 1979. Σε ένα μέσο Φεβρουάριο, ο Αρκτικός Ωκεανός καλύπτεται με θαλάσσιο πάγο, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων περιοχών υπο-Αρκτικών θαλασσών. Η μέση έκταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής του Φεβρουαρίου 2021 ήταν 14,2 εκατομμύρια km², κατά 0,6 εκατομμύρια km² ή 4% κάτω από τον ιστορικό μέσο όρο του 1991-2020, ενώ η χαμηλότερη έκταση του θαλάσσιου πάγου του Φεβρουαρίου σε αυτήν την περιοχή καταγράφηκε το 2018, 7% κάτω από το μέσο όρο των ετών 1991-2020.

Φέτος, οι συνολικές συγκεντρώσεις θαλάσσιου πάγου εμφανίζουν ένα μείγμα τιμών πάνω και κάτω από το μέσο όρο των ιστορικών συγκεντρώσεων στον ευρασιατικό τομέα της Αρκτικής, με τις πιο αξιοσημείωτες θετικές αποκλίσεις των συγκεντρώσεων να εντοπίζονται νότια της Θάλασσας Barents και αρνητικές στα νότια της Βερίγγειου Θάλασσας, στα βόρεια της Θάλασσας Okhotsk και βόρεια της θάλασσας Svalbard. Στον τομέα της Βόρειας Αμερικής του Αρκτικού Ωκεανού, οι αποκλίσεις στις συγκεντρώσεις θαλάσσιου πάγου, έχουν βρεθεί ως επί το πλείστον αρνητικές, ιδίως κατά μήκος των ακτών του Βορειοανατολικού Καναδά.

Η παρακάτω εικόνα, που έχει ληφθεί από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-3 στις 8 Μαρτίου, δείχνει τον Αρκτικό Ωκεανό βόρεια του αρχιπελάγους Svalbard χωρίς θαλάσσιο πάγο. Οι εικόνες χωρίς σύννεφα είναι σπάνιες το χειμώνα σε αυτήν την περιοχή. Ως ένθετο περιλαμβάνεται ο χάρτης που παράγεται από την Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής του Κοπέρνικου που απεικονίζει την απουσία θαλάσσιου πάγου του Αρκτικού Ωκεανού τον Φεβρουάριο του 2021.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-3
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/ice-free-arctic-ocean-areas-north-svalbard-archipelago 

https://climate.copernicus.eu/sea-ice-cover-february-2021 

CIMSS: Ο Τροπικός Κυκλώνας “Habana” στον Ινδικό Ωκεανό στις 10 Μαρτίου 2021

Οι εικόνες του βίντεο στο υπέρυθρο φάσμα (10,7 μm) που προέρχονται από τον δορυφόρο EWS-G1 των ΗΠΑ, εμφανίζουν την καλά καθορισμένη δομή του Κυκλώνα “Habana” στον Νότιο Ινδικό Ωκεανό, στις 10 Μαρτίου 2021. Η ένταση του “Habana” έφτασε για δεύτερη φορά στην κατηγορία 4 της Κλίμακας Τυφώνων Saffir–Simpson, στις 0900 UTC.

O γεωστατικός δορυφόρος EWS-G1 (πρώην GOES-13), μετεγκαταστάθηκε πρόσφατα πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό.

Πηγή: Cooperative Institute for Meteorological Satellite Studies (CIMSS) University of Wisconsin-Madison
Περισσότερα: https://cimss.ssec.wisc.edu/satellite-blog/archives/40175 

Copernicus: Η Κυκλοφορία του Ατλαντικού Ωκεανού στο πιο αδύναμο σημείο της χιλιετίας

Η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας είναι μια θεμελιώδης φυσική μεταβλητή που χρησιμοποιείται για την κατανόηση, τον ποσοτικό προσδιορισμό και την πρόβλεψη των πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ του ωκεανού και της ατμόσφαιρας. Η εικόνα του άρθρου απεικονίζει τη θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού όπως προβλέφθηκε από την Υπηρεσία Παρακολούθησης Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του ευρωπαϊκού προγράμματος τηλεπισκόπησης Copernicus, για την 8η Μαρτίου 2021.

Σε συνδυασμό με άλλες παραμέτρους του ωκεανού, η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας χρησιμοποιείται για την χαρτογράφηση ιστορικών τάσεων του Ρεύματος του Κόλπου (Gulf Stream) και του ευρύτερου κυκλοφορικού συστήματος επιφανειακών και βαθύτερων ρευμάτων στο οποίο ανήκει, το οποίο είναι γνωστό ως Κυκλοφορία του Ατλαντικού Ωκεανού- AMOC (Atlantic Meridional Overturning Circulation).
Το AMOC είναι ένα από τα κύρια συστήματα ωκεάνιας κυκλοφορίας που αναδιανέμει τη θερμότητα και επομένως έχει σημαντικό αντίκτυπο στο κλίμα του πλανήτη μας.

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Geoscience έδειξε ότι η δραστηριότητα της Κυκλοφορίας του Ατλαντικού Ωκεανού- AMOC, έχει πλέον πέσει σε ιστορικό χαμηλό. Εξαιτίας των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής που προκαλεί σημαντικές αλλαγές στη μεταφορά θερμών υδάτων από τα ωκεάνια ρεύματα στην Ευρώπη και στη δημιουργία ισχυρών βαρομετρικών χαμηλών, η Κυκλοφορία του Ατλαντικού Ωκεανού- AMOC, βρίσκεται πλέον στο πιο αδύναμο σημείο της τελευταίας χιλιετίας.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, Copernicus Marine Environment Monitoring Service 

Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/atlantic-meridional-overturning-circulation-circulation-weakest-point 

Το άρθρο “Current Atlantic Meridional Overturning Circulation weakest in last millennium” στο περιοδικό “Nature Geoscience”
https://doi.org/10.1038/s41561-021-00699-z 

NASA: H διακύμανση της αποταμίευσης γλυκού νερού στις παγκόσμιες υδρολογικές λεκάνες

Η γνώση της έκτασης της ανθρώπινης επιρροής στον παγκόσμιο υδρολογικό κύκλο είναι απαραίτητη για τη βιωσιμότητα των πόρων του γλυκού νερού στη Γη. Ωστόσο, η έλλειψη παρατηρήσεων της στάθμης του νερού για τις λίμνες και τους αποταμιευτήρες του πλανήτη έχει περιορίσει τον ποσοτικό προσδιορισμό των αποταμιευτήρων που διαχειρίζεται ο άνθρωπος, σε σχέση με τις φυσικές αλλαγές στην αποταμίευση των επιφανειακών υδάτων. Στη σχετική μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από τον δορυφόρο ICESat-2 της NASA, για να ποσοτικοποιηθεί η παγκόσμια διακύμανση της στάθμης του νερού σε 227.386 υδάτινα σώματα, από τον Οκτώβριο του 2018 έως τον Ιούλιο του 2020.

Συνδυάζοντας αυτό το σύνολο δεδομένων με μια παγκόσμια βάση δεδομένων των ταμιευτήρων που διαχειρίζονται ο άνθρωπος, η μελέτη διαπίστωσε ότι το 57% της εποχικότητας της αποθήκευσης νερού συμβαίνει σε δεξαμενές που διαχειρίζεται ο άνθρωπος. Οι παγκόσμιοι χάρτες των αποτελεσμάτων σχετικά με τις υδρολογικές λεκάνες, αποκαλύπτουν ότι η φυσική μεταβλητότητα της στάθμης των επιφανειακών υδάτων είναι μεγαλύτερη σε τροπικές λεκάνες όπως ο Αμαζόνιος και το Κονγκό και χαμηλότερες στις βόρειες και αρκτικές περιοχές όπως ο Βόρειος Καναδάς και η Αλάσκα. Αντίθετα, η διαχείριση από τον άνθρωπο της αποθήκευσης επιφανειακών υδάτων σε άνυδρες και ημι-άνυδρες περιοχές όπως οι Δυτικές ΗΠΑ, η Μέση Ανατολή, η Νότια Αφρική και η Αυστραλία, οδηγεί σχεδόν στο 100% της εποχιακής διακύμανσης της αποταμίευσης υδάτων. Συνολικά, ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για την πλειονότητα της μεταβλητότητας της εποχικής αποθήκευσης επιφανειακών υδάτων, και αποτελεί πλέον τον βασικό ρυθμιστή του κύκλου του νερού στον πλανήτη.

Καθώς η οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση του πληθυσμού και η κλιματική αλλαγή συνεχίζουν να ασκούν πιέσεις στους παγκόσμιους υδάτινους πόρους στο μέλλον, οι μετρήσεις από δορυφόρους όπως ο ICESat-2, θα συνεχίσουν να παρέχουν ζωτικές πληροφορίες για το πώς οι άνθρωποι διαχειρίζονται τους πόρους γλυκού νερού παγκοσμίως.

Δείτε στο βίντεο την αναπαράσταση που χρησιμοποιεί δεδομένα από τη μελέτη για να απεικονίσει τη διακύμανση της στάθμης του νερού στα υδάτινα σώματα του πλανήτη. Με σκούρο μπλε διακρίνονται οι περιοχές όπου η διακύμανση της στάθμης του νερού στις υδρολογικές λεκάνες βρέθηκε πάνω από 1,5 μέτρο.

Πηγή: NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα: https://svs.gsfc.nasa.gov/4889 
Ο άνθρωπος ελέγχει την πλειονότητα των ροών του γλυκού νερού του πλανήτη:
https://www.meteo.gr/article_view_scientific.cfm?entryID=41 

CIMSS: Το παγκόσμιο ρεκόρ ύψους βροχής σε διάστημα 72 και 96 ωρών

Το παγκόσμιο ρεκόρ του μεγαλύτερου ύψους βροχής σε διάστημα 72 ωρών είναι 3930 mm και σημειώθηκε μεταξύ 24 και 26 Φεβρουαρίου 2007 στο νησί La Réunion, το οποίο βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης, κατά το πέρασμα του Τροπικού Κυκλώνα "Gamede" στον Νότιο Ινδικό Ωκεανό. Τότε σημειώθηκε επίσης το ρεκόρ του μεγαλύτερου συνολικού ύψους βροχής 4869 mm σε διάστημα 96 ωρών.

Ο Τροπικός Κυκλώνας “Gamede” (στο κέντρο) καθώς και ο γειτονικός Κυκλώνας “Favio”, έχουν καταγραφεί στις παρακάτω εικόνες στο υπέρυθρο φάσμα, από τον γεωστατικό δορυφόρο Meteosat-7, κατά το διάστημα 24-27/02/2007.

Πηγή: Cooperative Institute for Meteorological Satellite Studies (CIMSS)/ University of Wisconsin-Madison
Περισσότερα: https://cimss.ssec.wisc.edu/satellite-blog/archives/40074 
https://wmo.asu.edu/content/world-greatest-seventy-two-hour-3-day-rainfall 

Ο άνθρωπος ελέγχει την πλειονότητα των ροών του γλυκού νερού του πλανήτη

Ο άνθρωπος έχει φέρει αξιοσημείωτες αλλαγές στον πλανήτη, από τη δραστική μείωση της έκτασης των δασών για τη γεωργία και την αστικοποίηση, έως την αλλαγή της χημείας της ατμόσφαιρας με τα ορυκτά καύσιμα. Μια μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature, αποκαλύπτει για πρώτη φορά την έκταση της ανθρώπινης επίδρασης στον παγκόσμιο κύκλο νερού.

Η μελέτη χρησιμοποίησε τον δορυφόρο ICESat-2 της NASA, για να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο σύνολο δεδομένων εποχιακής στάθμης νερού για περισσότερες από 227.000 λίμνες και ταμιευτήρες παγκοσμίως. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι παρόλο που οι ταμιευτήρες που διαχειρίζονται οι άνθρωποι αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό όλων των υδάτινων σωμάτων, αντιπροσωπεύουν το 57% των αλλαγών των συνολικών εποχιακών αποθηκευτικών υδάτων παγκοσμίως.

«Τείνουμε να σκεφτόμαστε τον κύκλο του νερού ως ένα καθαρά φυσικό σύστημα: Το νερό από τις βροχές και τα χιόνια περνάει σε ποτάμια και οδηγείται στον ωκεανό, όπου η εξάτμιση ξεκινά ξανά ολόκληρο τον κύκλο», δήλωσε η Sarah Cooley, από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, επικεφαλής της μελέτης. "Ωστόσο, ο άνθρωπος στην πραγματικότητα παρεμβαίνει ουσιαστικά σε αυτόν τον κύκλο. Η δουλειά μας αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για την πλειονότητα της εποχικότητας της διακύμανσης της επιφανειακής αποθήκευσης νερού στη Γη".

Από τον Οκτώβριο του 2018 έως τον Ιούλιο του 2020, ο δορυφόρος μέτρησε τη στάθμη του νερού σε 227.386 υδάτινα σώματα, που κυμαίνονται σε μέγεθος από τις Μεγάλες Λίμνες των ΗΠΑ, έως τις λίμνες με έκταση μικρότερη από το ένα δέκατο του τετραγωνικού μιλίου. Κάθε υδάτινο σώμα παρατηρήθηκε σε διαφορετικές περιόδους του έτους για την παρακολούθηση των αλλαγών της στάθμης του νερού. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια παγκόσμια βάση δεδομένων, για να προσδιορίσουν ποια υδατικά συστήματα ελέγχονταν από τον άνθρωπο και ποια ήταν φυσικά.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι ενώ η στάθμη των φυσικών λιμνών κυμαίνεται εποχιακά κατά μέσο όρο κατά 0,22 μέτρα, η στάθμη των ταμιευτήρων που διαχειρίζονται οι άνθρωποι κυμαίνεται κατά 0,86 μέτρα. Επιπλέον, η πολύ μεγαλύτερη διακύμανση της στάθμης των ταμιευτήρων σε σύγκριση με τις φυσικές λίμνες σημαίνει ότι οι ταμιευτήρες αντιπροσωπεύουν το 57% της συνολικής διακύμανσης. Σε ορισμένα μέρη, ωστόσο, η ανθρώπινη επιρροή ήταν ακόμη ισχυρότερη από αυτό. Για παράδειγμα, σε άνυδρες περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, η Δυτική Αμερική, η Ινδία και η Νότια Αφρική, η μεταβλητότητα που αποδίδεται στον ανθρώπινο έλεγχο αυξάνεται στο 90% και άνω.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη παρέχει μια κρίσιμη βάση για την παρακολούθηση του παγκόσμιου υδρολογικού κύκλου, καθώς η κλιματική αλλαγή και η αύξηση του πληθυσμού ασκούν νέες πιέσεις στους πόρους γλυκού νερού.

Στον χάρτη παρουσιάζεται το ποσοστό εποχιακής διακύμανση της αποθήκευσης επιφανειακών υδάτων που σχετίζεται με ταμιευτήρες σε υδρολογικές λεκάνες από τον Οκτώβριο του 2018 έως τον Ιούλιο του 2020. Τα πιο σκούρα χρώματα αντιπροσωπεύουν υψηλότερη επιρροή των ταμιευτήρων που διαχειρίζεται ο άνθρωπος στην αποθήκευση επιφανειακών υδάτων και τα πιο ανοιχτά χρώματα αντιπροσωπεύουν λιγότερη επιρροή. Οι ταμιευτήρες στις ηπειρωτικές ΗΠΑ, τη Μέση Ανατολή, τη Δυτική και Νότια Αφρική, την Ανατολική και Νότια Αμερική και την ινδική υποήπειρο παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλή επιρροή διαχείρισης από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Πηγή: phys.οrg
Περισσότερα: https://phys.org/news/2021-03-humans-ups-downs-freshwater-storage.html 

Το άρθρο “Human alteration of global surface water storage variability” από το περιοδικό Nature:
https://www.nature.com/articles/s41586-021-03262-3